Grev Günü 1

-
Hayat bir şiir olsaydı, benimki Tahir ile Zühre Meselesi olurdu.. Sevdik,sevildik,dolu dizgin yaşadık, terk edildik ve şiirin son mısrasına geldik:

"Sevda yüzünden ölmek de ayıp değil"

Hatalarım çok insan kaybetmeme yol açtı. Hepsi için çok üzgünüm. Her boş kaldığımda kaybettiğim insanları düşünüp üzülürüm; ama biri var ki, kaybettiğim günden beri akĺımdan çıkmıyor. Nefes alamıyorum, uyuyamıyorum. Karayip Korsanları'nda hissiyatsızlıkla lanetlenmiş korsanlar gibiyim. Dünyada bana keyif veren hiç bir şey, mutlu olduğum tek bir an yok. Mutsuzluğumu göstermemin başka yolu yok. Onsuz eriyip gidişimi ve asla sevmekten vazgeçmeyeceğimi göstermenin de..

Kimseye "beni sev, yoksa kendimi öldürürüm" diyerek zorlayacak halim yok. Fakat "sensiz yaşayamam" sözümün gerçek olduğunu gösterebilirim. Bir gün dünyada olmadığımda, arkamda ondan bir evlat bırakamayacağım, ya da benim için ağlayan bir eş.. Ama en azından bir hikaye bırakabilirim..
Yaşamak sevdiğiniz yanınızda olmadığında çok anlamsız inanın. Sevdiklerinize değer verin. Yanlarında olmayı ihmal etmeyin.
Grev sırasında her gün, şehrin bir noktasında onun için seçtiğim bir cümleyi sizlerle paylaşacağım. Kafa şişirdim, çok uzatmayacağım. Hakkınızı helal edin..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden Capon Prensesi

-
Resim
"Capon Prenses nasıl" dedim. Kamill abi bir kadını sevdi. Kadın prenses değildi. Capon hiç değildi. Ama Kamill abi kadına nereden bakıyor ise baktığı yerden kadını Capon Prensesi olarak görmeyi sevmişti. Belki kadın biraz minyon, hafif çekik olduğu için. Veya narinliği, kırılganlığı, zerafeti için. Belki Kamill abi artık gerçeklikten yorulup sevme hayallerini bile hayali kıldığı için. Belki sevme hali denilen şey hayal kavramına çok uzak olmadığı için... Çok kitap okudum; ama bizim ilişkimize en çok yakıştırdığım İlhami Algör'ün  bu satırlarıydı. Narindi, kırılgandı, zarifti. Ben de sevmenin dışındaki bütün saf gerçeklikten çok yorulmuştum. Birlikte olduğumuz her an hayal-gerçek arası bir noktadaydı. Elini tuttuğumda dünyanın bütün dertleri toz olur giderdi. Zaman, mekan gibi kavramlar yok olurdu. Başka bir şeyin bunu yapması mümkün değildi. Atsız'ın dediği "Gözleri en güçlü silahı"ydı. Her baktığında ölür, sesini her duyduğumda yeniden doğardım. E...
Devamı

Merhaba Dünya!

-
Bu blogda çok sevmiş; fakat kendi hatalarından dolayı sevdiğini kaybetmiş birinin iç sesini yazıya dökme çabasından başka bir şey bulamayacaksınız. Birileriyle paylaşmasam patlardım. Şimdiden duygularıma ortak olduğunuz için teşekkür ederim
Devamı

Muska

-
Amcamlara misafirliğe gittik. Neşeli aile tablosunu bozan tek parça olduğumu farketmiş olacak ki, kenara çekti beni. Bu keyifsizliğin sebebini sordu. Anlatsam belki biraz rahatlardım; ama anlatamadım. Zaten doğru yerde doğru kişiye kendimi ifade edebilme şansını değerlendirebilen biri olsam, karşısında mutsuz olmazdım diye düşündüm. Yine de bir kaç kelime bir şey zırvaladım. Fok balıklarının yalnızlığından falan bahsetmiş olacağım ki, dayanamayıp sözümü kesti: "Bu iş böyle olmaz, kafan yerinde değil senin" dedi. "Sana bir muska yazayım. Dışarıdan gelecek musibetlere karşı korur seni, içini ferahlatır." Şöyle bir düşündüm de, beni dışarıdan değil de, kendimden gelecek tehlikelere karşı koruyabilecek bir şeye ihtiyaç olduğuna karar verdim. Bugüne kadar başıma gelen her türlü musibetin temel sorumlusu bendim. Hayat beni kötü insanlarla karşılaştırdığı gibi iyi insanlarla da karşılaştırmıştı; fakat hepsine eşit değer veren, bu sebeple iyi olanı değersiz hissettiren...
Devamı